آهنگ «دلارام»

---

---

شاعر: غزل: سعدی بحرطویل: حامد زمانی | آهنگساز: حامد زمانی | تنظیم کننده: نیما نورمحمدی | میکس و مستر: ایمان احمدزاده | طراحی:مهدی متوسلی

تهیه کننده:استودیو ایستاده

---

 دانلود با کیفیت 320

---

متن شعر:

بخت باز آيد از آن دَر؛ كه يكي چون تو درآيد
روي زيباي تو ديدن درِ دولت* بگشايد
صبرِ بسيار ببايد پدرِ پير فلك را
تا دگر مادرِ گيتي چو تو فرزند بزايد
اين ظرافت كه تو داري همه دلها بفريبي
وين لطافت كه تو داري همه غمها بزدايد
چشم عاشق نتوان دوخت؛ كه معشوق نبيند
ناي بلبل نتوان بست كه بر گُل نسرايد
نيشكر؛ با همه شيريني اگر لب بگشايي
پيشِ نُطقِ شكرينت؛ چو نِي انگشت بخايد*
گر مرا هيچ نباشد؛ نه به دنيا نه به عقبي
چون تو دارم همه دارم؛ دگرم هيچ نبايد

#بحرطويل_اول :
مژده اي دل!
كه كنون وقت وصال است و
غمت رو به زوال است
به عشاق بگوييد:
رهِ وصل بپوييد
كه چارُم* مَه از آن چهاردهِ ما
كه عالم همه مجنونِ رُخش
در طلبش نعره زنانند و
به دَف رقص كنانند و
به دل خوف و رجا
از كَرَمِ ساقي ما
طَرد شده درد و
ز شوقِ قدمش سرو روان است و
چنين است و چنان است و
قرارِ دو جهان است و
سپاهي ز غلامان
به رَهَش جامه دريدند و
دل از خويش بُريدند و
به معشوق رسيدند و
همين مَشغله ي ماست
كه از عشق بميريم و
جز او يار نگيريم

#ادامه ي_غزل :
با همه خلق نمودم* خمِ ابرو كه تو داري
ماهِ نو هركه ببيند به همه كس بنمايد
دل به سختي بنهادم؛ پس از آن دل به تو دادم
آنكه از دوست تحمل نكند؛ عهد نپايد
گر حلال است كه خون همه عالم تو بريزي
آنكه روي از همه عالم به تو آورد نشايد
چشمِ عاشق نتوان دوخت كه معشوق نبيند
نايِ بلبل نتوان بست كه بر گُل نسرايد

#غزل_دوم :
هركه دلارام ديد؛ از دلش آرام رفت
باز نيابد خلاص هركه در اين دام رفت
يادِ تو ميرفت و ما؛ عاشق و بيدل شديم
پرده برانداختي؛ كار به اتمام رفت
مَه ننمايد به روز؛ چيست كه در خانه تافت؟
سرو نرويد به بام؛ كيست كه بر بام رفت؟
كه به همه عُمر خويش؛ با تو برآرم* دمي
حاصل عُمر آن دَمَست؛ باقيِ ايام رفت*

#بحرطويل_دوم :
دل و دينم به فداي قد و بالاي نگاري
كه همي بنده نوازست و
حقيقت؛ نه مجاز است
چه بگويم كه چنين قصه دراز است
جهاني به دَرَش غرق نياز است
نماز است
جواز است
به دلم سوز و گداز است
منم آن؛ منم آن؛
منم آن ريزه خورِ خوانِ كريمش
كه به كس كار ندارم
بجز آن يار ندارم
ثمني* غيرِ دلم بر سرِ بازار ندارم
من نالايقِ ناقابلِ نالان چه كنم
با همه درماندگي و
دوري و شرمندگي و
بندگي و بي ثمري
پيش همان شَه
كه كريم است و رحيم است و
همان يارِ قديم است
جهان گيرِ جهاندار و
به دل دلبر و دلدار و
وفادار و هوادار و
بهين* سرور و سردار و
كس و كار و
به دل يار و
جهاني به كَرم هاش بدهكار و
چه ميشد دل غمديده ي من را
بشود باز خريـــــــدار